TMNST/ CHAPTER 02: HAPPY NEW YEAR, STRANGER

"YOU don't have to come with me tomorrow," Levan notified her in a stern voice. They were in the middle of their candlelight dinner celebrating their fifth anniversary.  

"Why? Did I do something that upset you?" Mikaila asked right away. "What's with the sudden change of mind?" 

"Basta 'wag ka na sumama. Hindi ka naman kailangan do'n." Bagot na sabi ng nobyo bago inilibot ang paningin sa paligid. 

Mikaila lowered her head and breathed out. She was looking forward to finally meeting his parents the very day they became a couple. Katunayan ay ilang beses na siyang na-talkshit ng katipan tungkol sa bagay na iyon. Puro ito pangako na madalas naman ay hindi nito tinutupad. Gayunpaman paulit-ulit siyang umaasa na sana'y opisyal siyang maipakilala bilang nobya nito. 

"You should've informed me beforehand. Naiayos ko pa naman na ang lahat para bukas." Nagtatampo na angal niya. 

Levan clicked his tongue. "Nakalimutan kitang sabihan kahapon dahil busy kami ni Michelle sa meeting kasama ang  Japanese investors." 

Michelle was the newly hired girl Friday who had been working at MAK Solutions for a month now. She had nothing against the woman, but ever since she entered the picture, Levan's schedule tripled, making it difficult for him to meet her. Hindi siya malisyosa pero may mga panahong pinagseselosan niya ang huli. Minsan na niyang nasabi kay Levan ang tungkol sa bagay na 'yon pero binalewala lang nito ang concern n'ya. Masyado lang daw siyang praning anito. 

"You heard me, Yla. Sundin mo na lang ang sinabi ko." He sighed for the nth time and roamed his eyes around his flat  again. 

"Did you like it?" She enthusiastically queried, changing the topic. 

It took her a week of sleepless nights to prepare because she wanted to make the celebration extra sweet and memorable.

Kaya hayun at pinuno niya ng assorted flowers at mga hugis-pusong lobo ang buong unit ng nobyo. Nagpagawa pa siya ng two-layered gelato cake bukod pa roon ang mushy standee nilang dalawa. Isang katerba rin ang inorder niyang pagkain mula sa kaibigan niyang chef. Malalim na bumuntong-hininga si Levan at saka dismayadong umiling. He used to be cheerful and enthusiastic whenever they celebrate their anniv, but he was not himself today. It was so unusual of him to act like that, she inwardly thought.

"Boo," mahinahong tawag niya rito pero hindi pa rin ito tumalima. "Tell me what's wrong. Don't you like the food?  

Aligaga niyang hiniwa ang steak bago tinikman iyon. Maayos naman ang pagkakaluto dahil siniguro niyang naaayon sa panlasa ng nobyo ang timpla ng pagkain. Kumunot ang kanyang noo nang ituon niya muli ang atensiyon sa huli. 

Okay naman ang lasa, ah. Ang ganda rin naman ng decorations ko. Ano ba kasi ang ipinagsisintir nito? 

"It's not the food nor the decorations," tiim-bagang na umiling si Levan bago nagpatuloy. "It's you, Mikaila. It's always been you."

Confused by his statement, Mikaila queried, "I'm sorry, but I don't get it. What exactly do you mean by that?" 

Levan shot her with a lax peer. "Do you really want to hear the key problem? The root of all the reasons why I am breaking up with you?"

Walang dumi ang tenga niya at maliwanag niyang narinig ang tinuran ng nobyo pero 'di ma-proseso ng utak niya iyon. She blew out a harsh breath then forced herself to speak. 

"You're breaking up with me," wala sa loob na usal niya bago dinugtungan iyon, "you want to end our five-year relationship because?" Her voice was gruff but controlled as she stressed the subject. 

Kahit ano pa ang rason nito ay nakahanda siyang pakinggan iyon. To listen and to hold your man at his weakest was one of the tens of thousand duties a perfect girlfriend should have. That was the love mantra she believed in. Sa kabilang banda ay dinampot ni Levan ang table napkin pero ang mga mata ay nanatiling nakatuon sa kanya. Then he wiped his mouth and dropped the cloth back on the slab.

"I just don't feel the same way for you, Yla. I'm not gonna lie. . . I am sick of you, of our boring relationship, and of your fucking attitude." Saglit itong tumingin sa malayo at nagpatuloy. "There! I said it." 

Pagkasabi niyon ay inabot nito ang wine flute at prenteng tinungga ang natitirang laman niyon. She was flustered; his words struck through her heart like shards of blades. Did he fall out of love without her noticing? How could that happen? They were the perfect couple; they were envied by their close friends and colleagues. They were profoundly in love for five long years. . . or maybe it was just her all along. She wanted to cry but she wouldn't breakdown there. Ibinaba ni Mikaila ang mga kubyertos at pinuno ng hangin ang dibdib. Hindi maaari! Hindi p'wedeng matapos sila ng ganu'n na lang. Hindi niya papayagan na mangyari ang gusto ng nobyo. 

"You don't mean that," she softly said to him, shaking her head frenetically. "You're just tired, boo." 

"You don't have any idea how much." Umiling din ito kapagkuwan. 

"I understand, boo." Itinulak niya patalikod ang tiffany chair at saka tumayo. 

Magaang na hinawakan ni Mikaila ang kamay ni Levan at saka pinatakan ng mainit na halik ang likod niyon. Umaasang sa ganoong paraan ay maiibsan ang pagod na nararamdaman nito. Ngunit sa gulat niya'y tinabig palayo ng siraulo ang kanyang kamay dahilan para mabuwal siya sa pagkakatayo. Napangiwi siya sa sakit nang lumapat ang kanyang pang-upo sa sahig. Sinamantala naman ng huli iyon at mabilis na tumayo bago lumapit sa kanya. 

"What the hell is your problem?" Puno ng pagtataka na asik niya. "Why did you push me?" 

"B*bo ka ba?! Hindi mo ba maintindihan ang sinabi ko, ha?!" Singhal ni Levan sabay dukdok sa kanyang sentido. 

"Levan!" saway niya sa kasintahan bago tinabig palayo ang kamay nito. "How dare you lay a hand on me?!"

"Why, Yla? Akala mo ba hindi kita kayang saktan dahil mas mayaman ang pamilya mo kaysa sa akin?" 

"What is happening to you? Where is this all coming from?" Mikaila countered. 

"You're really asking me that?" The bastard lobbed a snarky laugh and proceeded. "I'm tired of being inferior to you and walking in your shadow!"

Lumapit uli ang nobyo sa kanya at walang habas siyang dinuro-duro habang patuloy sa pagmumura. Napayukyok na lamang siya sa sulok habang nakayakap ang mga braso sa mga binti. Then Mikaila stared at him with defiant tears; her knuckles turning white as she clenched them tight. Ano ba ang nagawa niyang mali? Saan ba siya nagkulang? O baka sumobra naman siya at naging OA na? She stifled a sob and sniffed.  

"Levan, tama na. It's our anniversary… we're supposed to be enjoying ourselves right now." She tried her hardest to convince him though her throat was aching so bad. 

"Tigilan mo 'ko sa kaartehan mo. Inistorbo mo pa ang trabaho ko para lang sa walang-kwentang kapritso mong 'to!" 

Nasaktan siya nang itulak siya nito kanina pero ang ipamukhang walang k'wenta ang efforts niya ay doble ang hatid na hapdi sa kanyang pride. Gayunpaman handa siyang unawain ito hangga't kaya niya. 

"Boo, hindi naman 'to kapritso or trip ko lang," mariin na depensa ng dalaga at saka nagpatuloy. "I did all of this for you, for us." 

Levan scoffed. "Oh, really? Sige nga sabihin mo sa akin, tama ba na maghanda ka ng candle light dinner habang tirik na tirik ng araw?! Napaka-weirdo mo talagang bwisit ka! Bukod-tangi ka sa lahat ng nakarelasyon ko. You are sick to the brain, Yla!" 

She was offended; she had to look away. Bakit ba issue sa lalaki 'yon, eh wala naman nakasulat sa kahit anong libro na bawal gawin sa tanghali ang candle light dinner. The nerve of the bastard to label her mental. Lalo lamang tuloy bumigat ang kanyang pakiramdam. 

"Pagod na ako sa'yo," ingos ulit ni Levan, "for five years, ikaw na lang palagi ang nasusunod. Opinyon mo lang ang dapat pakinggan at desisyon mo lang ang importante. You're nothing but a manipulative bitch." 

Mikaila averted her gaze back to him; her sight was blurry with tears. Noon din nahulog siya sa isang reyalisasyon. Ganu'n ba talaga siya? Sobrang inconsiderate nga ba niya to the point na na-invalidate niya ang feelings nito? Makasarili nga ba siya kung ang tanging ginawa lang naman niya ay mahalin ng sobra ang tarantado? She invested a lot of her time, love, and dreams in him, still, he murdered her—heart and soul. 

"I-I'm s-sorry if I made you feel that way," she lamented, wiping the tears with the back of her hand. 

"Too late for that, Yla. Kaya babawi ako and this time ako naman ang masusunod. I've been meaning to taste you, that's why I'm suggesting to end this," mabilis nitong hinubad ang damit at saka tinanggal ang sinturon, "with a breakup sex." 

Mayabang itong ngumiti bago hinagilap ang kanyang buhok at padarag na hinatak para siya'y makatayo. He vehemently swung her head sideways, his hold tightening to an intolerable point. Panay ang awat n'ya kay Levan pero desidido ito sa nais gawin. 

She wriggled her arms, trying to bat his hands away. "Stop! Stop! Nasasaktan ako, Levan! Please don't do this!" 

Pero hindi nakinig sa kanya ang lalaki at kinaladkad siya nito hanggang makarating sila sa tapat ng k'warto nito. Her warning bells whirred, sending slivers of alarms to her senses. She knew he would force himself to crash her down. 

“Ilang taon na akong nagtitimpi sa’yo. Sa tuwing hihilingin ko ‘to sa’yo ay palagi mo akong tinatanggihan.” Hinatak siya nito papasok ng kwarto at marahas na ibinagsak sa kama. “Wala ka nang kawala ngayon kaya itigil mo na ang pagpapakipot!”

Kasunod niyon ay agad siyang dinakulong ni Levan at sinabasib ng halik. He was on top of her laughing like a devil. Nandidiri siya sa ginagawa nito at hindi niya lubos maisip na lalaspatanganin siya nito na tila ba isa siyang mababang uri ng babae. Kumbinsido na ang dalaga na nawalan na nga ito ng amor at respeto sa kanya. At sa isiping iyon ay nagliyab ang kanyang galit. Buong lakas niya itong itinulak at sinipa sa tiyan. Sinamantala niya iyon at mabilis na umahon patayo. Levan glared at her and was about to jump on her again, however, Mikaila had quick reflexes and had a black belt in karate, so she swiftly performed a leg sweep. Bumulagta sa sahig si Levan at siya nama'y pumaibabaw rito bago mabilis na binigwasan ito ng solid blitz punch sa dibdib. Humiyaw ang lalaki dahil sa sakit. She was panting frantically as she looked at the bastard that was now wheezing while catching his fucking breath. 

"Ang lakas ng loob mong sapakin ako!" He coughed drastically.

She wiped the sweat trickling against her temples and screeched, "You do realize it's self-defense, right?" 

Habol ang hininga ay muli siya nitong tinapunan ng matalim na tingin. Ilang saglit na nagtagisan ang kanilang mga mata bago mabilis na tumayo si Levan. Madilim ang mukha ng tarantado at akma siyang hahawakan pero naagapan niya ang pag-atake nito. She yanked his arms, twisted them against his back, and swooped him down back on the floor. Muli itong dinalahit ng ubo habang nagpupumiglas pa rin. 

"Fuck you, bitch!" singhal nito. Ang mukha ay nakadukdok sa sahig. 

"Enough! I am so done dealing with you, too. You’re a good-for-nothing douchebag and an insecure trash!”

She pulled her hands before finally releasing him. Agad na tumihaya ang g*go bago nanghihinang bumaling sa kanya. Agad niyang napuna ang bumalatay na sakit sa mga mata ni Levan. What? Nasaktan ba ang ego nito dahil napatumba niya ito ng walang kahirap-hirap o dahil na-realtalk niya ito? Pakiramdam ba nito ay siya pa ang agrabyado? Kapal! Ikinuyom ni Mikaila ang mga palad at pinigilan ang nagbabadyang mga luha. Sa tagal ng kanilang relasyon, noon lamang sila nagka-pisikalan at hindi niya lubos maisip kung bakit sila umabot sa ganoong sitwasyon. She was not expecting this thing to happen, not even in her wildest imagination. Nang ibalik niya ang atensiyon sa nobyo ay nakahiga pa rin ito roon at nakatitig lamang sa kisame ngunit wala nang mababanaag na emosyon sa mukha nito. Mikaila could only sigh as she stared at her dumbass ex-boyfriend from now on. Umaasa pa naman siyang kasama niya itong sasalubungin ang bagong taon mamayang hatinggabi, 'yun pala ay hindi na iyon mangyayari. 

“Happy New Year, stranger,” she hissed and left.